Galdera hauei erantzun eta gero,
Unibertsoaren sorrera asmatu.
2013-11-06
Zergatik daude
izarrak gauean?
Zergatik
pertsona batzuk ezin dute ikusi?
Zergatik egiten
du euria?
Zergatik ezin
dugu belarra jan?
Nola egiten dira
haurrak?
Zergatik maite
nauzu?
Jasotako ariketak....
************
Jasotako ariketak....
JAKINDURIAREN ZUHAITZPEAN
Gaua egunarekin egiten duen txandaketa ez da beti
izan. Halaxe zioen egun hartan Balupak, tribuko gizon zaharrena, jakinduriaren zuhaitzpean, tribuko jende
guztia bera entzuten zegoela.
Eguzkia joateko bidean zegoen,
gizonak ehizatik etorriak ziren eta emakumeak umeekin adi , lurrean eserita ,
loak hartu baino lehen bere hitzak bereganatzeko. Zeren berak zen beren jakinmina asetzen zuena,
horregatik maite eta zaintzen zuten
hainbeste.
Aspaldi batean- Balupak jarraitu zuen- izaki sortu gabe zegoenean,
TUMANI, iluntasunaren jabea oso poteretsua zen, eta halaxe izan zen urteetan
eta urteetan kilimikak sentitu zituen arte. KALAMI K, gorputza argizkoa zuena
bere behatz luze, argi eta beroekin ukitu zuen bere azal iluna eta ezinurratua.
Kilimen ondorioz, azal gogorra bigundu zen behatzek ikututako lekuetan , eta
izarrek izkutatuta ordu arte bidea ateratzeko aurkitu zuten eta gauak bere begiak lortu zituen eta ez zen ia itsua
izan.
TUMANIK harriduraz ikusi zuen
nola aldatu zitzaion kilima haiek , orain hainbeste bekiekin gai zen ikusteko
bere pean gertatzen zena . KALAMIREN gozotasuna ezagutu zuen eta beretaz guztiz
maiteminduta utzi zion denboraren erdia. Halaxe ,beren amodioak , eguna sortu
zuen.
Momentu hartan entzun zen
bularreko ume baten negarra. Balupa ixildu zen .Ama hasi zen bularra ematen
bere semeari ,eta ixiltasuna zegoenean ,berriro ekin zion kontaketari Balupak.
Egunsentian eta ilunabarrean
KALAMI eta TUMANIREN gorputzak elkartzen
ziren- Balupak jarraitu zuen- eta orduan ferekatzen ziren etengabe ,
gero gaua iristen zenean TUNAMI zelatan geratzen zen eta KALAMI oheratzen zen.
Eta eguna etortzen zenean, alderantziz. Azkenean maitasunaren poderioz
egunsenti batean izaki eme bat sortu zen eta ilunabarrean ar bat, gero bi hauek
beren gurasoei ikusitakoa eginez …gizakiaren katea sortu zen.
Denak zeude ixilik, Baluparen hitzak entzuten eta beren
bihotzetan gordetzen altxor bat izango balitz bezela. Bitartean zeruan
TUNAMIREN begiak haiei begira zeuden. BALUPAK negar zotinka jarraitu zuen:
TUNAMIren eta KALAMIren
agurrak gero eta mingarriakoak ziren, ezin bait zuten aparte bizi eta agurra
tristura sortzen zitzaien eta horrekin batera malkoak ,guk euria deitzen
dioguna. Malko hoiek lurran sartzen ziren eta hortik belarra ateratzen zen.
Azkar jakin zuten izakiek ezin
zutela belarra jan , hori bait zen beraien gurasoen tristurak landutako hazia eta jan ondoren tristuraren
menpetasunean eroriko zirela.
Istorioa bukatu zuenean BALUPA
konturatu zen jendea triste zegoela ,orduan zerura begiratzeko agindua eman
zien eta han begiak ,milaka ,beraiei alaitasunez begiratzen beren barrenean
hondoratu zioten alaitasunaren pittin
bat.
Zergatik daude izarrak gauean?
Zergatik pertsona batzuk ezin dute
ikusi?
Zergatik
egiten du euria?
Zergatik ezin
dugu belarra jan?
Nola egiten
dira haurrak?
Zergatik maite nauzu?
1) Zeruko izarrak gutako
bakoitzaren ispilu dira, hots, egunez ere han dira baina ez ditugu ikusten.
Egunez lokartuago gaude gauez baino;
gauez ordea, esnatuago gabiltza eta ederki distiratzen dute. Izarrak
gure arreta pizteko daude eta gogoratzeko, benetan uneoro distiratu dezakegula
2) Pertsona haiek ez dute gure
mundua gustuko, zarata eta estres handia dagoelako. Nahiago dute dagoena ez
ikusi eta zoriontsuago bizi
3) Noizbehinka euria oso
beharrezkoa da. Zeruaren abisua da eta gizakiok gure lana negargarri egiten ari
garela abisatzeko izaten da. Kutsadura eta ingurugiroari buruz hausnartzeko,
hain zuzen.
4) Belarra jango bagenu, behiek
zer jango lukete? Gizakiak agian? Ba gu geu berak babesteko
5) Haurrek amaren sabelean
agertzea erabakitzen dute. Beraiek aukeratzen dituzte gurasoak eta familia.
Beste planeta batean zain egoten dira eta gustuko familia bat ikusten dutenean,
hona datoz lurra planetara bizitza berri bat hastera
6) Ezin dizut azaldu.
Barrualdeak esaten dit maite zaitudala; izan ere lan handia ematen didazu;
usaina eta ilea darizu egunero. Baina zure begi polit horiek, bihotza alaitzen
didate. Erabat maitemindua naukazu Lur. Bizitzako misterioak …
UNIBERTSOAREN SORRERA
(librea)
Inork ez badigu inoiz ezer aipatu
ere, Unibertsoa sagar tarta batetik sortu zen. Nola? Hasieratik tarta erraldoi
bat zegoen, Unibertsoa sortu baino lehen hain zuzen. Postre eder honetatik
atera zen gaur egun dugun guztia.
Hostoretik, azukrea askatzen hasi zen
eta ale guztiak barreiatu egin ziren. Hortxe duzue planeta guztiek behar zutena
martxan mantentzeko, maitasuna, hain zuzen.
Krematik, arrautza gorringo pilek
jausi egin zuten eta gaur egun dauden eguzki horietan bihurtu dira. Berotasun
itzela ematen dute!
Krematik bigarren bezeroak ihes egin
zuen, maizenak, alegia. Maizenekin mota guztietako hondartzak sortu ziren;
hondar zurikoak, beltzezkoa, marroiak … eguzkia eta azukrearen laguntzaz
planeta bakoitzak behar zuena.
Krematik hirugarren osagarriak ere
bere protagonismoa nahi zuen. Tamalez, bizitza pixka bat mikazteko asmotan,
limoiak ihes egin zuen planeta guztian zehar hedatuz. Honela, Unibertso osoan
esperientzia gazi-gozoak bizitzeko aukera emango zigulako.
Krematik jarraian kanela atera zen
dantzan eta bere ukitu afrodisiakoa eman zigun, gizakion artean harreman
bereziak eta liluragarriak berpizten zituen osagarrian bilakatuta
Azkenik, krematik esnea irten zen
elikagaiak sortzeko.
Errege-sagarrak zuntz eta bitaminez
osatutako elikadurak osasuna bermatzen digu.
Marmeladak ukitu gozoa gure mihien
dastamenerako
Urak zirrikitu guztietatik bidaiatu
zuen, itsasoak, lakuak, errekak, pantanoak, igerilekuak etab. sortuz, egarria
eta aisialdirako grina asetzeko.
Gero, osagarri hauek guztiak
antolatzea, planeta bakoitzaren esku geratu zen. Erantzukizuna gizakiarena
izanik, ez tartarena.
Ahaztuta neukan … gizakia tarta
jateko nahitik agertu zen eta ume gehienak kanela dastatzetik sortuak izan
ziren.
************
dena asi zen…
Hasieran Egilea baino ez zen. Egun batean izarrak sortzea otu zitzaion, Lurra deitzen zen hura argiztatzeko.
Izar batzuek, jolastiak, laño potoloak asmatu zituzten. Lañoak batzuetan, bete-betetzen zirenean, euria jariatzen zuten Lurra deitzen zen hartara. Urak belarraren sortze eta ugaritzea ekarri zuen.
Honetan, Egileari toki ezin hobea iruditu zitzaion norbait bertan bizitzeko. Gizakia sortu zuen hartaz probesteko.
Gizakiak jarraia izan zezan, elkarganako griña eta maitasuna barru-barruan itsatsi zizkien. Sexua alegia.
Gizakiak, itsualdi zoroetan sexu ekintzak burutu ondoren, haurrak jaiotzen zirela ohartu ziren. Geroztik, Lurra deitzen zen hura gizakiz betetzen joan zen, azken bazterrera iritsi arte.
Orain Lurra deitzen den hau, milloika urte pasa ondoren txiki gelditu zaio gizakiari. Apolo deitzen den tramankuluan haietako batzuk atereak dira espaziora Egileari beste Lur bat eskatzera.
------------------------
ipuin tontoa
Gizakiak tontoxamarrak garen aldetik ez gara gai izarrak egunez ikusteko. Illuntzen denean zerbait azkartzen gara eta orduan bai, millaka pausatzen dira gure ninietan.
Batzuetan eguzkiaren ordez laño potoloak etortzen direnean, batenbatek karga ustu nahian edo kanilla irekitzen du eta dena blai uzten du.
Gero belarra ugaritzen da zelaidietan behien zorionerako. Hauek belar asko jan eta gizendu egiten dira. Guk ez dugu nahi gizendu eta ez dugu belarrik jaten.
Zorte txardun itsuek ezingo dute ez izarrik ez belarra ikusi, bainan euria sentitu dezakete eskua luzatuta.
Elduok tontoxamarrak garenez haurrek galdezka datoztenean ¿nola egiten dira umeak? ez dugu asmatzen gaiarekin eta azkenean erantzuten diegu: “aitak amari gona gorria ekarriz”.
Eta egunaren amaieran xurxulatzen dizut belarrira “tontoxamarra zarelako maite zaitut”.
No hay comentarios:
Publicar un comentario